Μαθήτριες ανέπτυξαν ένα βρώσιμο πλαστικό για την προστασία της θαλάσσιας ζωής!

Σύμφωνα με την Ωκεανογραφική Υπηρεσία των Η.Π.Α., περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν ετησίως στους ωκεανούς. Το πρόβλημα με όλα αυτά τα πλαστικά, είναι ότι μπορούν να παραμείνουν στους ωκεανούς για πάρα πολλά χρόνια και να βλάψουν τη θαλάσσια ζωή. Τρεις μαθήτριες από το Colonia Middle School της Colonia, New Jersey – η Jenna Persaud, η Avery Allard και η Laila Rivera - ήθελαν να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα με επιστημονικό τρόπο. Η εργασία τους με τίτλο "Η Μηχανική ενός Βιοαποδομήσιμου και Βρώσιμου Υλικού για μείωση του ποσοστού του πλαστικού στους ωκεανούς", τις οδήγησε να αποκτήσουν το βραβείο Lemelson Early Inventor για λογαριασμό του σχολείου τους.

"Είμασταν εμπνευσμένες από το να βλέπουμε και να διαβάζουμε πόσο πλαστικό όχι μόνο ρυπαίνει το περιβάλλον μας, αλλά σκοτώνει και τα ζώα στους ωκεανούς", δήλωσε η Jenna, η οποία μίλησε στο Society for science & Public εξ ονόματος της ομάδας της. "Ήταν πολύ συγκλονιστικό να βλέπουμε πόσα πλαστικά ήταν στους ωκεανούς μας και πόσα ζώα πέθαιναν από αυτό κάθε χρόνο. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα υλικό που θα βοηθούσε το περιβάλλον, θα ωφελούσε τα ζώα και θα είχε ταυτόχρονα τα πλεονεκτήματα του πλαστικού. Θέλαμε επίσης να δημιουργήσουμε κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να μειώσει και να σταματήσει την υπερκατανάλωση του πλαστικού".

Το πλαστικό υποκατάστατο των μαθητριών, ήταν κατασκευασμένο από σκόνη ταπιόκα, άμυλο αραβοσίτου, ξύδι, φύκια, σκόνη φυκών, φυτική γλυκερίνη και νερό. "Η ιδέα του βρώσιμου πλαστικού προέκυψε από το γεγονός ότι τα ζώα καταλήγουν να τρώνε το πλαστικό στους ωκεανούς μας, οπότε θέλαμε να σιγουρευτούμε ότι δεν θα τα βλάψει. Η σκόνη των φυκιών και τα φύκια στο μείγμα μας αποτελούν επίσης μέρος της διατροφής ενός θαλάσσιου ζώου ", εξήγησε η Jenna. "Όλα τα συστατικά βράστηκαν μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Στη συνέχεια, απλώθηκε σε μια λαμαρίνα ψησίματος και αφέθηκε να στεγνώσει. Σε μια ημέρα, το μείγμα σκληρύνθηκε. Φτιάξαμε δακτυλίους σαν αυτούς που συγκρατούν τα κουτάκια των αναψυκτικών σε εξάδες και το υλικό μπόρεσε να αντέξει το βάρος τους".

Μετά την επιβεβαίωση της ανθεκτικότητας και της αντοχής του υλικού, η ομάδα προχώρησε για να διαπιστώσει πόσο καλά θα διασπαστεί στο περιβάλλον. Το έκαναν με τη σύγκρισή του με το Eco Six Pack Ring, τον πρώτο φιλικό προς το περιβάλλον δακτύλιο συσκευασίας εξάδων  που κατασκευάζεται από υλικά που μπορούν να αποδομηθούν με φυσικό τρόπο. Κάθε δακτύλιος τοποθετήθηκε σε ένα ξεχωριστό δοχείο νερού. Σε δύο εβδομάδες, τα κορίτσια παρατήρησαν ότι ο δακτύλιος τους είχε αποσυντεθεί σε τεμάχια, ενώ το Eco Six Pack Ring διατηρούσε ακόμα τη μορφή του, χωρίς αλλαγή στην εμφάνιση ή την υφή.

Η ομάδα πραγματοποίησε επίσης δοκιμή γεύσης! Και οι τρεις μαθήτριες προσπάθησαν να φάνε το βρώσιμο πλαστικό. "Έχει μια παράξενη γεύση, μάλλον λόγω όλων αυτών των διαφορετικών συστατικών που αναμείξαμε. Η προσπάθεια ήταν δύσκολη στην αρχή, αλλά καταφέραμε να το μασήσουμε".

Οι μαθήτριες, πιστεύουν ότι οι εφευρέτες δεν πρέπει να προσπαθούν μόνοι τους. "Ως ομάδα, καταφέραμε να κάνουμε τα πράγματα γρηγορότερα", σημείωσε η Jenna. "Ακούσαμε κάθε μία τις ιδέες της άλλης. Χωρίζοντας το έργο σε στάδια, κάθε μία συνειδητοποίησε τι πρέπει να γίνει για να ολοκληρώσει επιτυχώς το σύνολο". Όταν η ομάδα αντιμετώπισε προκλήσεις για να τελειοποιήσει τη συνταγή της, επωφελήθηκαν από την επικοινωνία μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, δήλωσαν ότι το αγαπημένο τους μέρος αυτής της ερευνητικής εμπειρίας ήταν η συνεργασία. "Ήμασταν φίλες και ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς να πλησιάσουμε η μία την άλλη περισσότερο ενώ παράλληλα αξιοποιούσαμε το χρόνο μας για να δημιουργήσουμε κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει το περιβάλλον. Είμαστε πολύ υπερήφανες", δήλωσε η Jenna.

Από τότε που κέρδισαν το βραβείο Lemelson Early Inventor, η Jenna, η Avery και η Laila έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δυνατότητά τους να πετύχουν σε ερευνητικά πεδία και να θεωρηθούν ως εφευρέτες. "Το πλαστικό που δημιουργήσαμε κατάφερε να πετύχει τις δοκιμές μας και αν και αυτό είναι μόνο ένα ξεκίνημα, είναι ένα μεγάλο βήμα". Δεδομένων των πολλά υποσχόμενων αποτελεσμάτων του προγράμματος, τα κορίτσια σκοπεύουν να συνεχίσουν την έρευνά τους. "Θα θέλαμε να δούμε πώς θα ανταποκριθεί το πλαστικό μας στο αλμυρό νερό, αφού αυτό υπάρχει στους ωκεανούς μας. Θα θέλαμε επίσης να δοκιμάσουμε πώς το πλαστικό θα αποσυντεθεί σε διάφορες συνθήκες του περιβάλλοντος, όπως και σε έναν χώρο υγειονομικής ταφής".

ΠΗΓΗ: https://www.societyforscience.org/content/ssp-blog/could-edible-plastic-substitute-help-global-plastic-problem

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: https://www.flickr.com/photos/99624358@N00/5343414177/in/album-72157625704574935/ [Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)]