Νέα μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν πλανητικά συστήματα με πολλούς κατοικήσιμους πλανήτες!

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι άλλα αστέρια θα μπορούσαν να διαθέτουν πλανητικά συστήματα με έως και επτά πλανήτες σαν τη Γη, με την προϋπόθεση της απουσίας ενός γίγαντα αερίων όπως ο Δίας.

Αυτό είναι το συμπέρασμα της μελέτης που εκπονήθηκε με επικεφαλής τον αστροβιολόγο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Stephen Kane, που δημοσιεύτηκε στα τέλη Ιουλίου 2020 στο Astronomical Journal.

Η αναζήτηση ζωής στο διάστημα είναι συνήθως επικεντρωμένη σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν «κατοικήσιμη ζώνη», η οποία είναι η περιοχή γύρω από ένα αστέρι στην οποία ένας πλανήτης σε τροχιά θα μπορούσε να έχει νερό σε υγρή μορφή - μια προϋπόθεση για τη ζωή όπως την γνωρίζουμε.

Ο Kane μελετούσε ένα κοντινό ηλιακό σύστημα που ονομάζεται Trappist-1, το οποίο έχει τρεις πλανήτες σαν τη Γη στην κατοικήσιμη ζώνη του.

«Αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι για τον μέγιστο αριθμό κατοικήσιμων πλανητών που είναι πιθανό να έχει ένα αστέρι και γιατί το δικό μας αστέρι μας έχει μόνο έναν», είπε ο Kane. «Δεν μου φαινόταν δίκαιο!».

Η ομάδα του δημιούργησε ένα μοντέλο συστήματος στο οποίο προσομοιώνουν πλανήτες διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω από τα αστέρια τους. Ένας αλγόριθμος αντιπροσώπευε τις βαρυτικές δυνάμεις και βοήθησε στην ανάλυση του τρόπου με τον οποίο οι πλανήτες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για εκατομμύρια χρόνια.

Διαπίστωσαν ότι είναι δυνατό για ορισμένα αστέρια να υποστηρίξουν έως και επτά πλανήτες με υγρό νερό. Ενα αστέρι όπως ο ήλιος μας μάλιστα, θα μπορούσε ενδεχομένως να υποστηρίξει έξι πλανήτες με υγρό νερό.

«Με περισσότερους από επτά, οι πλανήτες έρχονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και αποσταθεροποιούνται οι τροχιές τους», είπε ο Kane.

Σημαντικό ρόλο παίζει εάν οι τροχιές των πλανητών είναι όσο το δυνατόν κυκλικές και όχι πεπλατυσμένες ελλείψεις ή ακανόνιστες, διότι έτσι ελαχιστοποιείται οποιαδήποτε στενή επαφή και διατηρούνται σταθερές.

Γιατί λοιπόν το ηλιακό μας σύστημα έχει μόνο έναν κατοικήσιμο πλανήτη εάν είναι ικανό να υποστηρίξει έξι; Ο Kane υποψιάζεται ότι ο Δίας, ο οποίος έχει μάζα δυόμισι φορές μεγαλύτερη από όλους τους άλλους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, περιόρισε την κατοικησιμότητα του συστήματός μας.

«Έχει μεγάλη επίδραση στη βιωσιμότητα του ηλιακού μας συστήματος επειδή είναι τεράστιος και διαταράσσει τις τροχιές των άλλων πλανητών», δήλωσε ο Kane.

Μόνο ελάχιστα αστέρια είναι γνωστό ότι έχουν πολλούς πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους. Ο Kane σχεδιάζει να ψάξει για περισσότερα αστέρια που περιβάλλεται εξ’ ολοκλήρου από μικρότερους πλανήτες. Αυτά τα αστέρια θα είναι πρωταρχικοί στόχοι για άμεση παρατήρηση με τα τηλεσκόπια της NASA, όπως αυτά στο Παρατηρητήριο Εξωπλανητών του Jet Propulsion Laboratory.

Η μελέτη του Kane εντόπισε ένα τέτοιο αστέρι, το Beta CVn, το οποίο είναι σχετικά κοντά, στα 27 έτη φωτός μακριά. Επειδή το σύστημα που το περιβάλλει δεν έχει κάποιον πλανήτη στο μέγεθος του Δία, θα συμπεριληφθεί ως ένα αστέρι για έλεγχο για πολλούς πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη.

Οι μελλοντικές μελέτες θα περιλαμβάνουν επίσης τη δημιουργία νέων μοντέλων που θα εξετάζουν την ατμοσφαιρική χημεία πλανητών κατοικήσιμων ζωνών.

Μελέτες σαν αυτές προσφέρουν περισσότερες οδούς στην αναζήτηση ζωής στο διάστημα. Προσφέρουν επίσης στους επιστήμονες γνώση των δυνάμεων που μπορεί να αλλάξουν τη ζωή στον πλανήτη μας μια μέρα.

«Αν και γνωρίζουμε ότι η Γη ήταν κατοικήσιμη για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, παραμένουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς εξελίχθηκαν αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες με την πάροδο του χρόνου και οι συγκεκριμένοι λόγοι πίσω από αυτές τις αλλαγές», δήλωσε ο Kane. «Μελετώντας τις ιδιότητες των εξωπλανητών των οποίων οι εξελικτικές οδοί μπορεί να είναι παρόμοιες με τις δικές μας, κερδίζουμε μια επισκόπηση του παρελθόντος και του μέλλοντος αυτού του πλανήτη - και τι πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη βιωσιμότητά του».

ΠΗΓΗ: https://phys.org/news/2020-07-exoplanets-host-life.html

ΦΩΤΟΦΡΑΦΙΑ: Το σύστημα Trappist-1 σε σχέση με το εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Credit: NASA/JPL-Caltech.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέα μελέτη αποτυπώνει την εξέλιξη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών.