Με την άψογη προσγείωσή του την Πέμπτη 18-2-2021, το Perseverance της NASA έγινε το πέμπτο αμερικανικό rover που έφτασε στον Άρη - οπότε πότε τελικά να περιμένουμε να υλοποιηθεί ο μακροχρόνιος στόχος μιας πλήρους επανδρωμένης αποστολής; Το τρέχον πρόγραμμα Artemis της NASA αναφέρεται ως αποστολή "Από την Σελήνη στον Άρη" και ο διαχειριστής του Steve Jurczyk επανέλαβε τη φιλοδοξία για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη έως τα τέλη της δεκαετίας του 2030. Ωστόσο, ενώ το ταξίδι είναι τεχνολογικά εφικτό, κάποιοι λένε ότι θα χρειασθούν ακόμη δεκαετίες λόγω της αβεβαιότητας στην χρηματοδότησή του.
Ο Wernher von Braun, ο αρχιτέκτονας του προγράμματος Apollo, ξεκίνησε να εργάζεται για μια αποστολή στον Άρη αμέσως μετά την προσσελήνωση το 1969, αλλά το σχέδιο, όπως πολλά μετά από αυτό, δεν προχώρησε. Τι το κάνει τόσο δύσκολο; Αρχικά η απόσταση. Οι αστροναύτες με προορισμό τον Άρη θα πρέπει να διανύσουν περίπου 225 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ανάλογα με το που βρίσκονται οι δύο πλανήτες σε σχέση ο ένας στον άλλο. Αυτό σημαίνει ένα ταξίδι διάρκειας πολλών μηνών, όπου οι αστροναύτες θα αντιμετωπίσουν δύο μεγάλους κινδύνους: την ακτινοβολία και τη μικροβαρύτητα. Η πρώτη αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου, ενώ η δεύτερη μειώνει την πυκνότητα των οστών και τη μυϊκή μάζα. Εάν τα πράγματα πάνε στραβά, τυχόν προβλήματα θα πρέπει να λυθούν σε έναν άλλον πλανήτη.
Ωστόσο, οι επιστήμονες έχουν μάθει πολλά μαθήματα από τις αποστολές αστροναυτών στη Σελήνη και στους διαστημικούς σταθμούς. «Έχουμε δει την ικανότητα των αστροναυτών να αντεπεξέρχονται για ενάμισι χρόνο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας», δήλωσε ο Jonathan McDowell, αστρονόμος για το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ-Σμιθσονιάν. Οι γενικές ιδέες για το πώς θα εκτελεσθεί μια αποστολή του Άρη είναι διαθέσιμες, αλλά είναι οι λεπτομέρειες που λείπουν, πρόσθεσε. Ένας τρόπος για να μειωθεί η έκθεση στην ακτινοβολία κατά το ταξίδι είναι οι αστροναύτες να φτάσουν πιο γρήγορα εκεί, δήλωσε η Laura Forczyk, πλανητικός επιστήμονας και ιδρύτρια της διαστημικής συμβουλευτικής εταιρείας Astralytical. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικής θερμικής πρόωσης που παράγει πολύ μεγαλύτερη ώθηση από την ενέργεια που παράγεται από παραδοσιακούς χημικούς πυραύλους. Μια άλλη λύση θα μπορούσε να είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους με δοχεία νερού συγκολλημένα σε αυτό που να απορροφούν την διαστημική ακτινοβολία, δήλωσε ο McDowell.
Μόλις φτάσουν οι αστροναύτες εκεί, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να αναπνέουν σε μια ατμόσφαιρα με 95% διοξείδιο του άνθρακα. Το rover Perseverance διαθέτει μια συσκευή για τη μετατροπή του διοξειδίου του άνθρακα σε οξυγόνο, ως τεχνική απόδειξη ότι αυτό είναι εφικτό. Άλλες λύσεις περιλαμβάνουν τη διάσπαση του πάγου στους πόλους του πλανήτη σε οξυγόνο και υδρογόνο, τα οποία θα τροφοδοτήσουν επίσης τους πυραύλους.
Η ακτινοβολία θα είναι επίσης πρόκληση στον πλανήτη λόγω της εξαιρετικά λεπτής ατμόσφαιρας και της έλλειψης προστατευτικής μαγνητόσφαιρας, οπότε τα καταφύγια των αστροναυτών θα πρέπει να είναι καλά προστατευμένα ή ακόμα και υπόγεια.
Η σκοπιμότητα του ταξιδιού εξαρτάται επίσης από τον κίνδυνο που είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε, δήλωσε ο G. Scott Hubbard από το Στάνφορντ. Παλαιότερα, είπε ο Hubbard, «η απαίτηση ήταν ότι οι αστροναύτες δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν περισσότερο από 3% αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Τώρα το ποσοστό αυτό για τις αποστολές βαθιού διαστήματος κυμαίνεται μεταξύ 10 και 30%, ανάλογα με την αποστολή, οπότε η NASA πρέπει να πάρει μια πιο επιθετική στάση», πρόσθεσε. Αυτό θα μπορούσε να συνεπάγεται την αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου έκθεσης των αστροναυτών στην ακτινοβολία, την οποία η NASA εξετάζει, δήλωσε η Forczyk.
Οι ειδικοί συμφωνούν όμως, ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η υποστήριξη από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και το Κογκρέσο. «Εάν η ανθρωπότητα ως είδος και ειδικά ο Αμερικανός φορολογούμενος, αποφασίσει να διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε αυτό, θα μπορούσαμε να είμαστε εκεί μέχρι το 2030», δήλωσε ο McDowell. Δεν πιστεύει ότι είναι άμεσα ορατό κάτι τέτοιο, αλλά είπε ότι θα εκπλαγεί αν συμβεί και μετά το 2040, ένα συμπέρασμα που μοιράστηκε και η Forczyk. Ο Πρόεδρος Joe Biden δεν έχει ακόμη περιγράψει το όραμά του για τον Άρη, αν και η εκπρόσωπός του Jen Pskai είπε ότι το πρόγραμμα Άρτεμις έχει την «υποστήριξη» της κυβέρνησης. Ωστόσο, η NASA αντιμετωπίζει περιορισμούς στον προϋπολογισμό της και δεν αναμένεται να επιτύχει τον στόχο του να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη έως το 2024, κάτι που θα ωθούσε επίσης την αποστολή στον Άρη.
Θα μπορούσε η NASA να νικηθεί από την SpaceX, την εταιρεία που ιδρύθηκε από τον δισεκατομμυριούχο Elon Musk, η οποία στοχεύει σε μια πρώτη επανδρωμένη αποστολή το 2026; Ο Musk ανέπτυξε τον πύραυλο Starship επόμενης γενιάς για το σκοπό αυτό - αν και δύο πρωτότυπα ανατινάχθηκαν με εκπληκτικό τρόπο στις πρόσφατες δοκιμαστικές τους εκτοξεύσεις. Αυτά μπορεί να φαίνεται ανασταλτικό, αλλά τους κινδύνους που μπορεί να αναλάβει η SpaceX δεν μπορεί να τους αναλάβει η NASA ως κυβερνητικός οργανισμός. Αυτό θα μπορούσε τελικά να δώσει στην SpaceX ένα πλεονέκτημα έναντι του προτεινομένου πυραύλου της NASA που δεν μπορεί να ξεπεράσει το προβληματικό σύστημα εκτόξευσης και η τελειοποίηση του οποίου αντιμετωπίζει καθυστερήσεις και υπερβάσεις κόστους. Όμως, ούτε καν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο μπορεί να πληρώσει ολόκληρο το λογαριασμό για τον Άρη. Ο Hubbard βλέπει μια εταιρική σχέση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα ως πιο πιθανή, με την SpaceX να παρέχει τη μεταφορά και την NASA να αναλαμβάνει τα υπόλοιπα προβλήματα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η πρώτη φωτογραφία που έστειλε το Perseverance από τον Αρη. Credit: Mediabanco Agencia. (CCBY 2.0).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Εφτασε η πρώτη φωτογραφία της κινεζικής αποστολής, καθ' οδόν προς τον Αρη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου