Μια μεγάλη διαχρονική ομάδα αστρονόμων του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης (IfA) ολοκλήρωσαν μια μαζική συνεργατική έρευνα που είχε σκοπό να εξετάσει εάν τα περισσότερα πλανητικά συστήματα στο σύμπαν είναι παρόμοια με τα δικά μας. Με τη βοήθεια του Παρατηρητηρίου W. M. Keck στο Maunakea στη Χαβάη, η 30ετής πλανητική απογραφή επιδίωξε να βρει πού βρίσκονται οι γιγαντιαίοι πλανήτες σε σχέση με τα αστέρια τους.
Το πιο κοντινό άστρο στη Γη είναι ο Εγγύτατος ή Proxima Centauri. Είναι περίπου 4,25 έτη φωτός μακριά, ή περίπου 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το ταχύτερο έως σήμερα διαστημικό σκάφος, το Parker Solar Probe στην πορεία του προς τον Ήλιο θα φτάσει σε τελική ταχύτητα 200 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο το 2024. Θα χρειάζονταν μόλις 2 δευτερόλεπτα για να ταξιδέψει κανείς από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη με αυτήν την ταχύτητα, αλλά θα απαιτούνταν 6.633 χρόνια για να φτάσει στο πλησιέστερο γειτονικό άστρο στη Γη!
Καθώς έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες πλανήτες σε τροχιά γύρω από μακρινά άστρα, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει μια εμφανή έλλειψη πλανητών με ακτίνα μεταξύ μιάμιση έως δύο φορές την ακτίνα της Γης. Οι πλανήτες αυτοί αντιστοιχούν στο ενδιάμεσο μέγεθος ανάμεσα στις βραχώδεις υπέρ-Γαίες και τους μεγαλύτερους πλανήτες αερίου, τους μίνι-Ποσειδώνες. Από τότε που ανακάλυψαν αυτό το «χάσμα ακτίνας» το 2017, οι επιστήμονες αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν τόσο λίγα ουράνια σώματα αυτού του μεγέθους.
Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Το διάσημο πρόγραμμα SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) προσπαθεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα από το 1959. Ο Αμερικανός αστρονόμος Carl Sagan και πολλοί άλλοι, πίστευαν ότι πρέπει να υπάρχουν και άλλοι εξελιγμένοι πολιτισμοί και ότι θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ωστόσο, οι σκεπτικιστές δεν είναι πεπεισμένοι, υποστηρίζοντας ότι η έλλειψη στοιχείων για τέτοιους πολιτισμούς υποδηλώνει ότι μάλλον είναι εξαιρετικά σπάνιοι.
Όταν το βράδυ κοιτάζουμε την Σελήνη, εύκολα διακρίνουμε στην επιφάνειά της σκοτεινές περιοχές που ονομάζονται «θάλασσες» ή «πεδιάδες» και έντονα φωτεινές περιοχές που είναι γεμάτες όρη και κρατήρες. Η αόρατη όμως πλευρά της Σελήνης, παρέμενε άγνωστη έως ότου άρχισαν να την φωτογραφίζουν αρχικά δορυφόροι και στη συνέχεια άνθρωποι την δεκαετία του 1960.
Εως σήμερα έχουν επιβεβαιωθεί περισσότεροι από 4.000 εξωπλανήτες - πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια εκτός από τον ήλιο - αλλά μόνο ένα κλάσμα από αυτούς φαίνεται να έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει τη ζωή όπως την γνωρίζουμε.
