Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν εξωπλανήτη στο μέγεθος της Γης, που πιθανότατα είναι καλυμμένος με ηφαίστεια. Ο πλανήτης που ονομάζεται LP 791-18 d θα μπορούσε να έχει ηφαιστειακές εκρήξεις τόσο συχνά όσο ο δορυφόρος του Δία Ιώ, το πιο ηφαιστειακά ενεργό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα.
Οι επιστήμονες εντόπισαν και μελέτησαν τον πλανήτη χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) της NASA και το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer, καθώς και από μια σειρά επίγειων παρατηρητηρίων. Το LP 791-18 d περιφέρεται γύρω από ένα μικρό κόκκινο νάνο αστέρι περίπου 90 έτη φωτός μακριά στον νότιο αστερισμό του Κρατήρα.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι ελαφρώς μεγαλύτερος και πιο ογκώδες από τη Γη. Ο πλανήτης βρίσκεται στο εσωτερικό άκρο της κατοικήσιμης ζώνης, το παραδοσιακό εύρος αποστάσεων από ένα αστέρι όπου οι επιστήμονες υποθέτουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει υγρό νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη. Είναι επίσης παλιρροιακά κλειδωμένος, πράγμα που σημαίνει ότι η ίδια πλευρά βλέπει συνεχώς προς το αστέρι. Η αιώνια ημέρα στο φωτεινό ημισφαίριο θα είναι πολύ ζεστή για να υπάρχει υγρό νερό στην επιφάνεια, αλλά εάν ο πλανήτης είναι τόσο γεωλογικά ενεργός όσο υποψιάζεται η ερευνητική ομάδα, θα μπορούσε να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα. Οι θερμοκρασίες θα μπορούσαν να πέσουν αρκετά στη σκοτεινή πλευρά του πλανήτη ώστε το νερό να μπορεί να συμπυκνωθεί στην επιφάνεια.
Οι αστρονόμοι γνώριζαν ήδη για δύο άλλους κόσμους στο σύστημα αυτό πριν από την ανακάλυψή του, που ονομάζονται LP 791-18 b and c. Ο εσωτερικός πλανήτης b είναι περίπου 20% μεγαλύτερος από τη Γη. Ο εξωτερικός πλανήτης c έχει περίπου 2,5 φορές το μέγεθος της Γης και σχεδόν επτά φορές τη μάζα της. Σε κάθε τροχιά, ο νέοανακαλυφθέντας πλανήτης d και ο c περνούν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Κάθε κοντινό πέρασμα από τον πιο βαρύ πλανήτη c παράγει μια βαρυτική έλξη στον πλανήτη d, κάνοντας την τροχιά του κάπως ελλειπτική. Ακολουθώντας αυτό το ελλειπτικό μονοπάτι με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες βαρυτικές δυνάμεις, ο πλανήτης d παραμορφώνεται ελαφρά κάθε φορά που περιστρέφεται γύρω από το αστέρι. Αυτές οι παραμορφώσεις μπορούν να δημιουργήσουν αρκετή εσωτερική τριβή για να θερμάνουν το εσωτερικό του πλανήτη και να παράγουν ηφαιστειακή δραστηριότητα στην επιφάνειά του.
Η έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς στο ηλιακό μας σύστημα, δεν οφείλεται μόνο στην βαρύτητα του γιγαντιαίου Δίας αλλά και σε μερικά από τα άλλα φεγγάρια του που επηρεάζουν την Ιώ με παρόμοιο βαρυτικό τρόπο, καθώς οι τροχιές τους τα φέρνουν κοντά σε αυτή.
Οι παρατηρήσεις του Spitzer για το σύστημα LP 791-18 ήταν από τις τελευταίες που συλλέχθηκαν πριν παροπλιστεί τον Ιανουάριο του 2020.
ΠΗΓΗ: https://svs.gsfc.nasa.gov/14282?fbclid=IwAR21SDqWwhmY2-dQvpDubQWmCF4qJnEadPYQxx6chBvBhDAlWiERt085g1A
ΕΙΚΟΝΑ: Καλλιτεχνική απόδοση του LP 791-18 d με την ηφαιστειακά ενεργή επιφάνειά του. Credit: NASA’s Goddard Space Flight Center/Chris Smith (KRBwyle)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ηφαιστειακή δραστηριότητα στον δορυφόρο του Δία, Ιώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου