Drones. Μη επανδρωμένη αεροπορική δύναμη.

Στρατιωτικά drones.

Καθώς η ψηφιακή επανάσταση εξελίσσεται με τους μικροεπεξεργαστές και τις ικανότητες επικοινωνίας μεγάλων αποστάσεων, τα αεροσκάφη έχουν γίνει ολοένα και πιο χρήσιμα για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, ο στρατός των Η.Π.Α. έχει περίπου 11.000 επανδρωμένα αεροπλάνα και ίσως 8.000 drones, πράγμα που σημαίνει ότι το 40% των αεροπορικών δυνάμεων είναι χωρίς προσωπικό. Για όσους φοβούνταν την εποχή του αυτοματοποιημένου, τύπου «επιστημονικής φαντασίας» πολέμου ... , αυτές οι μέρες είναι ήδη εδώ.

Ο στρατός των ΗΠΑ διαθέτει τρεις κατηγορίες drones: μίνι, τακτικά και στρατηγικά. Τα μίνι drones είναι μικρού μεγέθους και χρησιμοποιούνται κυρίως για επιτήρηση σε αποστάσεις μικρής εμβέλειας. Τα τακτικά drones μπορούν να πετάξουν για αρκετές ώρες και μέχρι 300 χιλιόμετρα και χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των στόχων του εχθρού. Τα στρατηγικά drones μπορούν να πετάξουν για μέρες και να φέρουν όπλα.
Ορισμένα τύπου drones χρησιμοποιούν μπαταρίες για να κινήσουν τους έλικες. Οι νεώτερες και ακριβότερες εκδόσεις διαθέτουν αεριωθούμενους κινητήρες (jet) και μπορούν να πετάξουν με ταχύτητα πάνω από 700 χιλιόμετρα ανά ώρα, ανεβαίνοντας σε ύψος 15.000 μέτρα ή ακόμα ψηλότερα.

Ορισμένα drones είναι αυτόνομα, ακολουθώντας προγραμματισμένους εκ των προτέρων αλγορίθμους. Άλλα απαιτούν πιλότους. Αυτοί οι πιλότοι, βρίσκονται στο έδαφος άλλοτε κοντά στην επιχείρηση και άλλοτε σε αίθουσες ελέγχου, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, οδηγώντας τα αεροσκάφη τους με συνδέσεις ασύρματης δικτύωσης υψηλής ταχύτητας.

Επειδή παρά τις υψηλές ταχύτητες επικοινωνίας υπάρχει μια καθυστέρηση μερικών δευτερόλεπτων από την αίθουσα ελέγχου έως το drone, τα ατυχήματα συμβαίνουν. Μερικές φορές οι πιλότοι πιέζουν τα λάθος κουμπιά. Μερικές φορές αναγράφουν εσφαλμένα τα δεδομένα πτήσης που βλέπουν στις οθόνες των σταθμών εργασίας τους. Οι κάμερες στα drones δεν υποκαθιστούν την πραγματική θέα του πιλότου και τις άλλες αισθήσεις του. Περισσότερα από 400 μεγάλα drones έχουν καταστραφεί από το 2001, αλλά έχουν αποφευχθεί και πολλές άλλες καταστροφές. Εάν για κάποιο λόγο διακοπεί η επικοινωνία, τα πιο εξελιγμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη προγραμματίζονται να πετούν σε κύκλους ή ακόμα και να επιστρέψουν στην πλησιέστερη βάση χωρίς ανθρώπινη καθοδήγηση.

Όπως οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, οι χειριστές των drones έχουν υψηλό άγχος, αλλά και ανιαρές και επαναλαμβανόμενες εργασίες, οι οποίες συνήθως είναι η παρακολούθηση περιοχών για πληροφορίες και πιθανούς στόχους. Λόγω της κόπωσης, εγκαταλείπουν την εργασία τους, τρεις φορές συχνότερα από τους ιπτάμενους πιλότους και ο αμερικανικός στρατός διπλασίασε πρόσφατα τους μισθούς για να σταματήσει η απώλεια έμπειρων στελεχών.

Εκείνοι που παραμένουν, λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση τόσο στο παραδοσιακό περιβάλλον της σχολικής τάξης όσο και πρακτική εκπαίδευση στους υπολογιστές τους. Εκτελούν ατέλειωτες ώρες πρακτικής άσκησης κυρίως στο να αναθεωρούν τις αποφάσεις τους κατά την πτήση προσπαθώντας να επιλέξουν την καλύτερη προσέγγιση σε οποιοδήποτε δεδομένο σενάριο, ιδιαίτερα σε εκείνα που συνεπάγονται τη χρήση όπλων και συνεπώς ανθρώπινα θύματα.

Όπως ακριβώς και οι πιλότοι στο πεδίο της μάχης όταν επιτύχουν μια σημαντική νίκη, οι χειριστές των drones λαμβάνουν μετάλλια και παρά τη γεωγραφική απόσταση από τους στόχους τους, πολλοί υποφέρουν από ψυχικές παθήσεις αναλογιζόμενοι τη ζημιά που προκαλούν οι επιθέσεις τους.

Προηγούμενο: Η εποχή των drones. 

Επόμενο: Drones για όλους...

ΠΗΓΗ: https://science.howstuffworks.com

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: https://www.flickr.com/photos/davidstanleytravel/  (Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0))