Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την εξωγήινη ζωή. Μεγάλο μέρος έχει επικεντρωθεί στη ζωή που δεν βασίζεται στον άνθρακα. Θα μπορούσε ο Τιτάνας να έχει ζωή με βάση το άζωτο, όπου το μεθάνιο αντικαθιστά το ρόλο του νερού; Θα μπορούσε το πυρίτιο να χρησιμεύει ως το θεμελιώδες στοιχείο της ζωής; Θα εξαρτώνται οι οργανισμοί από την άμμο με τον τρόπο που τα φυτά στη Γη εξαρτώνται από το πλούσιο σε άνθρακα έδαφος; Θα μπορούσε η ζωή να επιβιώσει στα κρύα βάθη του χώρου, ίσως σε παγωμένους κομήτες στο νέφος του Oort;
Αλλά υπάρχουν μερικοί, κυρίως συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, που έχουν διερευνήσει ακόμη πιο ακραίες ιδέες για τη ζωή. Τη δεκαετία του 1980, ο συγγραφέας Robert L. Forward πρότεινε μια μορφή ζωής βασισμένη όχι στα άτομα, αλλά σε ατομικούς πυρήνες. Στο "Dragon's Egg", περιέγραψε ένα είδος προηγμένης νοήμονος ζωής με το όνομα cheela, που ζούσε στην επιφάνεια ενός αστέρα νετρονίων. Επειδή οι πυρηνικές αλληλεπιδράσεις συμβαίνουν με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από την ατομική χημεία, ο πολιτισμός των cheela αναπτύσσεται από τα απλά εργαλεία στην προηγμένη τεχνολογία μέσα σε ένα μόνο μήνα!
Ενώ δημιουργεί μια υπέροχη ιστορία, η ιδέα δεν βοηθά πολύ στην αναζήτηση ζωής. Στο μυθιστόρημα, οι cheela ανακαλύπτεται μόνο όταν οι άνθρωποι επισκέπτονται το αστέρι νετρονίων τους. Ο πολιτισμός των cheela δεν μπορούσε να εντοπιστεί από έτη φωτός μακρυά. Βέβαια ο Forward έκανε πολλές επιστημονικές «ακροβασίες» για να στηρίξει την ιστορία του. Ενώ η πυρηνική χημεία μπορεί να είναι περίπλοκη, δεν γνωρίζουμε αν θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποια δομή τύπου DNA που θα ήταν δυνατόν να επιτρέψει την εξέλιξη.
Πρόσφατα, ωστόσο, μια ομάδα εξέτασε αυτήν την ιδέα με περισσότερες λεπτομέρειες. Η μελέτη τους είναι αρκετά τολμηρή και αναπόδεικτη, αλλά αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Αντί να βασίζεται σε καθαρές πυρηνικές αλληλεπιδράσεις για την δημιουργία του DNA, η ομάδα προτείνει κοσμικές χορδές και μαγνητικά μονόπολα. Οι κοσμικές χορδές είναι υποθετικές μικροσκοπικές διαστάσεις που θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί όταν το πρώιμο σύμπαν βρέθηκε σε μεταβατική φάση κατά τη δημιουργία της ύλης. Τα μαγνητικά μονόπολα είναι σωματίδια που έχουν μόνο έναν μαγνητικό πόλο και όχι όπως τα γνωστά μαγνητικά σωματίδια που έχουν και δύο. Παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία ότι κάποιο από τα παραπάνω υπάρχει, η θεωρητική φυσική δεν το αποκλείει.
Στο δημοσίευμα, η ομάδα προτείνει ότι τα μονόπολα θα συγκεντρώνονται κατά μήκος των κοσμικών χορδών και η βαρύτητα των αστεριών θα μπορούσε να συλλάβει αυτές τις χορδές. Δεδομένης της ταραχώδους κίνησης των ατομικών πυρήνων μέσα στα άστρα, αυτές οι χορδές γεμάτες μονόπολα θα μπορούν να αλληλεπιδρούν έτσι ώστε να κωδικοποιούν και να αναπαράγουν πληροφορίες. Και αν αυτό είναι δυνατόν, τότε ίσως θα μπορούσε να είναι ο σπόρος για την «πυρηνική ζωή».
Ολα αυτά είναι όχι μόνο ακραίες εικασίες αλλά και αναπόδεικτα. Ωστόσο, η ομάδα προτείνει ότι εάν μια τέτοια μορφή ζωής προκύψει στον πυρήνα ενός αστεριού, θα πρέπει να καταναλώσει μέρος της ενέργειας του άστρου για να επιβιώσει. Ως αποτέλεσμα, το αστέρι τους μπορεί να κρυώσει γρηγορότερα από ό, τι προβλέπουν τα αστρικά μοντέλα.
Μερικά αστέρια έχουν πράγματι ταχεία ψύξη, αλλά δεν χρειάζονται κοσμικές χορδές, μονόπολα και πυρηνική ζωή για να εξηγηθεί.
Αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν την πυρηνική ζωή, αλλά μελέτες όπως αυτές μπορούν να μας βοηθήσουν να σκεφτούμε έξω από το καθιερωμένο πλαίσιο της γήινης ζωής. Το σύμπαν είναι συχνά πιο παράξενο από ότι μπορούμε να φανταστούμε και η ζωή εκεί έξω μπορεί να είναι πολύ πιο περίεργη από ότι περιμένουμε.
ΠΗΓΗ: https://phys.org/news/2020-09-life-stars.html
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αστέρας νετρονίων. Credit: Kevin Gill. (CCBY 2.0).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέα έρευνα θέτει προδιαγραφές στην αναζήτηση τεχνητών, εξωγήινων ραδιοκυμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου