Η ανθρωπότητα στην αναζήτησή της για ζωή σε άλλον πλανήτη ή δορυφόρο του ηλιακού συστήματος, είναι καλύτερα να ξέρει πού να ψάξει. Πολλοί επιστήμονες έχουν μελετήσει αυτό το ερώτημα και αρκετοί έχουν επιχειρήματα για την υποστήριξη του ενός ή του άλλου σημείου στο ηλιακό σύστημα ως το πιο πιθανό να έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί ζωή όπως την ξέρουμε.
Χάρη σε μια ομάδα με επικεφαλής τη Dimitra Atri του NYU του Abu Dhabi, αναπτύχθηκε μια μεθοδολογία με την οποία μπορούμε να κατατάξουμε τα σώματα του ηλιακού συστήματος ως προς την δυνατότητα φιλοξενίας ζωής. Η μεθοδολογία, που προδημοσιεύτηκε στο arXiv, επικεντρώνεται σε μια νέα μεταβλητή - τον Μικροβιακό Δείκτη Κατοικησιμότητας (MHI). Ο MHI προορίζεται να μετρήσει πόσο κατοικήσιμο είναι ένα συγκεκριμένο περιβάλλον για τους διάφορους τύπους ακραιόφιλων –βακτηρίων που ζουν στα πιο ακραία μέρη εδώ στη Γη. Όπως συμβαίνει με πολλές επιστημονικές προκλήσεις, οι συγγραφείς ανέλυσαν τη διαδικασία ανάπτυξης ενός αποτελεσματικού MHI με μια σειρά βημάτων.
Πρώτα, όρισαν μια σειρά από έξι περιβαλλοντικές μεταβλητές που μπορούν να επηρεάσουν την κατοικησιμότητα ενός συγκεκριμένου περιβάλλοντος για τη ζωή: θερμοκρασία, πίεση, υπεριώδη ακτινοβολία, ιονίζουσα ακτινοβολία, pH και αλατότητα. Η ζωή μπορεί να επιβιώσει μόνο σε μια στενή ζώνη αυτών των μεταβλητών και λήφθηκαν ως μια λογική βάση για το ποια περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά είναι απαραίτητα για τη στήριξη της ζωής. Στη συνέχεια όρισαν έξι τύπους περιβαλλόντων που γενικά πιστεύεται ότι υπάρχουν σε πολλούς δυνητικά κατοικήσιμους κόσμους: Παγωμένοι Πόλοι, Στερεός Φλοιός, Υπόγειοι Πάγοι, Πυθμένας Ωκεανού, Βαθύς Ωκεανός και Υδροθερμικές Πηγές. Κάθε ένα από αυτά τα περιβάλλοντα στη Γη φιλοξενεί ζωή με κάποια μορφή, επομένως οι συγγραφείς πιστεύουν ότι θα μπορούσε να συμβαίνει και σε κάποιον άλλο κόσμο.
Για να βρουν τα πιο κατοικήσιμα μέρη στο ηλιακό σύστημα, οι ερευνητές εξέτασαν τη λίστα των κόσμων στο ηλιακό μας σύστημα. Εξάλειψαν τους περισσότερους καθώς βρίσκονται εκτός των αποδεκτών τιμών για έναν ή περισσότερους από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Στο τέλος των εξαλείψεών τους, ωστόσο, έμειναν με επτά δυνητικά κατοικήσιμους κόσμους: τον Άρη, την Ευρώπη, τον Εγκέλαδο, τον Τιτάνα, τον Γανυμήδη, την Καλλιστώ και (εκπληκτικά) τον Πλούτωνα!
Οι συγγραφείς συνέλεξαν όσα περισσότερα δεδομένα μπορούσαν να βρουν για κάθε έναν από αυτούς τους επτά κόσμους. Όμως, υπάρχουν αρκετά κενά γνώσης για τους κόσμους αυτούς, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις στα στοιχεία των ερευνητών. Επιπλέον, δεν διαθέτει κάθε κόσμος όλα αυτά τα περιβάλλοντα, όπως η Γη. Για παράδειγμα, ο Άρης δεν έχει υδροθερμικές πηγές από όσο γνωρίζουμε. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι άλλα περιβάλλοντα στον Κόκκινο Πλανήτη δεν είναι καλοί υποψήφιοι για τους αστροβιολόγους, εφόσον και οι περιβαλλοντικές μεταβλητές το επιτρέπουν.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης πάντως, το πιο πιθανό μέρος όπου θα μπορούσε να υπάρχει ζωή στο ηλιακό σύστημα είναι τα υδροθερμικά συστήματα του Εγκέλαδου, ο οποίος βαθμολογείται με πέντε σττις πέντε περιβαλλοντικές μεταβλητές - λείπουν δεδομένα για την ιονίζουσα ακτινοβολία. Αλλά το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου δεν είναι μόνο του στην κορυφή της λίστας. Ο Άρης και η Ευρώπη φιλοξενούν περιβάλλοντα που θα μπορούσαν να είναι κατάλληλα για ζωή και ακολουθούν οι άλλοι υποψήφιοι αν και λιγότερο φιλόξενοι.
Ηδη, υπάρχει μια σειρά διαστημικών αποστολών υπό μελέτη που θα επικεντρωθούν στην εύρεση οποιασδήποτε μικροβιακής ζωής που μπορεί να υπάρχει σε κάποιες από αυτές τις τοποθεσίες, όπως η αποστολή Europa Clipper στην Ευρώπη και Mars Sample Return στον Αρη. Αυτή η μελέτη παρέχει έναν καλό λόγο για τον οποίο ο Εγκέλαδος θα έπρεπε να συμπεριληφθεί σε μια μελλοντική αποστολή.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι υδροθερμικές πηγές του Εγκέλαδου, όπως φωτογραφήθηκαν από το Casini το 2009. Credit: Kevin Gill. (CC BY 2.0).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο ωκεανός του Εγκέλαδου διατρέχεται από θαλάσσια ρεύματα;
Ο ωκεανός του Πλούτωνα, πρέπει να είναι παλαιός και βαθύς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου