Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 26 Μαΐου 2022 στο περιοδικό Science, μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Cardiff μπόρεσε να προσδιορίσει πώς ακριβώς η κλίση και η ταλάντευση της Γης καθώς περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο έχει επηρεάσει το λιώσιμο των στρωμάτων πάγου στο βόρειο ημισφαίριο της Γης κατά τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια περίπου.
Φανταστείτε αν η Γη ήταν πολύ, πολύ πιο κοντά στον Ήλιο. Τόσο κοντά που ένας ολόκληρος χρόνος να διαρκεί μόνο λίγες ώρες. Τόσο κοντά που η βαρύτητα να έχει κλειδώσει το ένα ημισφαίριο στο μόνιμο καυτό φως της ημέρας και το άλλο σε ατελείωτο σκοτάδι. Τόσο κοντά που οι ωκεανοί να βράζουν, οι βράχοι να αρχίζουν να λιώνουν και τα σύννεφα να βρέχουν λάβα. Αν και δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στο δικό μας ηλιακό σύστημα, πλανήτες σαν αυτόν —βραχώδεις, περίπου στο μέγεθος της Γης, εξαιρετικά θερμοί και πολύ κοντά στα αστέρια τους— δεν είναι ασυνήθιστοι στον Γαλαξία. Πώς είναι πραγματικά οι επιφάνειες και οι ατμόσφαιρες αυτών των πλανητών; Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA πρόκειται να δώσει μερικές απαντήσεις.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το φανταστούμε τώρα, αλλά η εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος δεν πρόκειται να σταματήσει στη Σελήνη και στον Άρη. Τελικά, οι απόγονοί μας θα εξαπλωθούν σε όλο το ηλιακό σύστημα, το ερώτημα είναι πότε και όχι εάν. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι το επίκεντρο μιας νέας εργασίας που δημοσιεύθηκε στο arXiv από μια ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ολλανδία.
ΠΗΓΗ: Astronomy Girl
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Credit: Sidereal Observatory.
Μια εποχιακή ανισορροπία στην ποσότητα της ηλιακής ενέργειας που απορροφάται και απελευθερώνεται από τον πλανήτη Άρη είναι μια πιθανή αιτία των καταιγίδων σκόνης που μαστίζουν τον πλανήτη και ενδιαφέρουν τους ερευνητές.
Το έτος 2020, ο Jeff Coughlin, διευθυντής του Επιστημονικού Γραφείου Κ2 του SETI, περιέγραψε τον εξωπλανήτη Kepler-1649c ως τον περισσότερο παρόμοιο με την Γη από όσους είχαν ανακαλυφθεί έως τότε. Από τότε οι επιστήμονες εξακολουθούν να παρακολουθούν στενά τον πλανήτη αυτόν τον οποίον έχουν κατατάξει στις πρώτες θέσεις των πιθανότερων κατοικήσιμων πλανητών.
Οι εκπληκτικής ομορφιάς φωτογραφίες των μακρινών γαλαξιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάσθηκε η υψηλή ανάλυση και η διαύγεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, και τριάντα διαφορετικές εκθέσεις για συνολικό χρόνο 9 ωρών, για να παραχθεί μια εικόνα τόσο υψηλού επιπέδου λεπτομέρειας και ομορφιάς του γαλαξία NGC 5643.
Καθώς η επιστημονική κοινότητα αναζητά κόσμους σε τροχιά γύρω από κοντινά αστέρια που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή, νέα έρευνα του Southwest Research Institute προτείνει ότι οι νεότεροι βραχώδεις εξωπλανήτες, είναι πιο πιθανό να υποστηρίξουν εύκρατα κλίματα παρόμοια με της Γης.
Σμιλεμένο από αστρικούς ανέμους και ακτινοβολία, ένα υπέροχο διαστρικό σύννεφο σκόνης έχει πάρει τυχαία αυτό το αναγνωρίσιμο σχήμα. Με την ονομασία Horsehead Nebula (Νεφέλωμα του Αλόγου), βρίσκεται περίπου 1.500 έτη φωτός μακριά, ενσωματωμένο στο τεράστιο σύμπλεγμα νεφών του αστερισμού του Ωρίωνα.
Με μήκος περίπου πέντε έτη φωτός, το σκοτεινό νέφος καταγράφεται επίσημα ως Barnard 33 και είναι ορατό μόνο επειδή η σκοτεινή σκόνη του βρίσκεται μπροστά από το λαμπερό κόκκινο νεφέλωμα IC 434. Νέα αστέρια σχηματίζονται μέσα στο σκοτεινό σύννεφο.
Το μπλε νεφέλωμα NGC 2023, που περιβάλλει ένα καυτό, νεαρό αστέρι, βρίσκεται κάτω αριστερά.
Η πανέμορφη εικόνα προέκυψε από την επεξεργασία και σύνθεση πολλών ξεχωριστών φωτογραφιών. Image Credit & Copyright: Data: Giuseppe Carmine Iaffaldano; Processing: Roberto Colombari.
ΠΗΓΗ: Astronomy girl.
