Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που η NASA έστειλε για τελευταία φορά στην Αφροδίτη το διαστημικό σκάφος «Μαγγελάνος». Πρόσφατα επιλέχθηκαν δύο νέες αποστολές στον γειτονικό πλανήτη για να εξερευνήσουν τη θανατηφόρα ατμόσφαιρα, τις συντριπτικές πιέσεις και το ηφαιστειακό τοπίο. Η διαδικασία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2020, όταν η NASA ανακοίνωσε ότι τέσσερις αποστολές θα υποβάλλονταν σε μια διαδικασία εξέτασης εννέα μηνών, για την σκοπιμότητά τους.
Οι ειδικοί είναι όλοι μέλη του προγράμματος Discovery, που ξεκίνησε η NASA το 1992 για να συγκεντρώσει επιστήμονες και μηχανικούς για να σχεδιάσουν και να αξιολογήσουν πρωτοποριακές διαστημικές αποστολές. Σε συνέχεια των βασικών αποστολών - Curiosity και Perseverance (περιέργεια και επιμονή) – οι σχεδιασμοί του προγράμματος Discovery έχουν υιοθετήσει μοναδικές και καινοτόμες προσεγγίσεις για την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος.
Η εξέταση ανέδειξε τελικά δύο αποστολές προς την Αφροδίτη, την Davinci και την Veritas και έχουν ήδη διατεθεί 500 εκατομμύρια δολάρια ώστε να ξεκινήσουν μεταξύ του 2028 και 2030. Αλλά ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός από τις δύο αποστολές που δεν θα πραγματοποιηθούν, οι οποίες στόχευαν την Iώ και τον Τρίτωνα, τα φεγγάρια του Δία και του Ποσειδώνα αντίστοιχα. (Διαβάστε και το άρθρο: Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, οι τέσσερις νέες πιθανές διαστημικές αποστολές της NASA! με τις τέσσερις αρχικές προτάσεις). Οι επιστήμονες όμως, κατέγραψαν και τι χάνουμε προκειμένου να εξερευνηθεί η Αφροδίτη.
Η Ιώ είναι ένα παράξενο φεγγάρι. Ως το πιο εσωτερικό φεγγάρι του Δία, βρίσκεται σε τροχιά περίπου 350.000 χλμ. πάνω από τις κορυφές των νεφών του γιγαντιαίου πλανήτη. Η εγγύτητα αυτή, δίνει στην Iώ έναν μηχανισμό θέρμανσης που την καθιστά το πιο ηφαιστειακά ενεργό αντικείμενο του ηλιακού συστήματος, με πάνω από τετρακόσια ηφαίστεια (Διαβάστε και το άρθρο: Ηφαιστειακή δραστηριότητα στον δορυφόρο του Δία, Ιώ!). Δεδομένου ότι ζούμε σε έναν πλανήτη με γενναίο μερίδιο ηφαιστείων, θα έπρεπε να έχουμε μια καλή γνώση από πού προέρχεται όλη αυτή η θερμότητα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Alfred McEwen, κύριο ερευνητή στην προτεινόμενη αποστολή της Ιούς Volcanic Explorer ή IVO, εξακολουθούμε να αγνοούμε βαθιά για το πώς λειτουργεί η ηφαιστειακή δραστηριότητα πραγματικά. Το IVO είχε σχεδιαστεί για να εκτελέσει πολλαπλές πτήσεις στον δορυφόρο και να χρησιμοποιήσει μια σειρά οργάνων για να χαρτογραφήσει τη δραστηριότητα πάνω και κάτω από την επιφάνεια. Συλλέγοντας πληροφορίες για τα μαγνητικά και βαρυτικά πεδία της Ιούς, λαμβάνοντας βίντεο από τις τεράστιες εκρήξεις λάβας και αναλύοντας το αέριο και τη σκόνη που διαφεύγουν από τα ηφαίστεια, το IVO θα βοηθούσε τους επιστήμονες να μάθουν πώς παράγεται και χάνεται η θερμότητα του δορυφόρου. Όλες αυτές οι πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας - όχι μόνο για τα εκπληκτικά βίντεο διαστημικών ηφαιστείων – αλλά επειδή αυτό το είδος ακραίας δραστηριότητας πιστεύεται ότι είναι μια σημαντική πτυχή του πλανητικού σχηματισμού και εξέλιξης. Με την κατανόηση των διαδικασιών που συμβαίνουν στην Ιώ, μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για το πώς δημιουργήθηκαν οι πλανήτες και οι δορυφόροι τους.
Οι λιγότερο εξερευνημένοι και κατανοητοί πλανήτες είναι ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Ο Ουρανός έχει αξονική κλίση - η γωνία του άξονα περιστροφής του σε σύγκριση με το επίπεδο που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο - τόσο ακραία που ουσιαστικά «κυλάει» πάνω στην τροχιά του. Αυτό πιστεύεται ότι είναι το αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης στο παρελθόν του ηλιακού συστήματος.
Εν τω μεταξύ, ο Ποσειδώνας φιλοξενεί το μοναδικό μεγάλο φεγγάρι που περιστρέφεται ανάδρομα γύρω από τον γονικό του πλανήτη, τον περίεργο Τρίτωνα. Η ανάδρομη κίνηση δεν είναι το μόνο μυστήριο αυτού του δορυφόρου Το επίπεδο της τροχιάς του Τρίτωνα βρίσκεται υπό γωνία 23 μοιρών σε σύγκριση με τον ισημερινό του Ποσειδώνα, κάτι μοναδικό για τους μεγάλους δορυφόρους του ηλιακού συστήματος. Πιστεύεται ότι έχει συλληφθεί από την βαρύτητα του Ποσειδώνα και πρώτα ήταν ένας αυτόνομος μικρός πλανήτης στη ζώνη Kuiper, την περιοχή αστεροειδών και νάνων πλανητών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, γεμάτη με παγωμένα υπολείμματα από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Ο Τρίτωνας έχει επίσης μια ενεργή ιονόσφαιρα - ένα στρώμα φορτισμένων σωματιδίων στην ατμόσφαιρά του δέκα φορές πιο ενεργή από οποιοδήποτε άλλο φεγγάρι, η οποία δεν τροφοδοτείται από τον Ήλιο - καθώς και μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και δυναμική επιφάνεια, επικαλυμμένη με χιόνι αζώτου. Όταν ο Voyager 2 τον φωτογράφησε, ανακάλυψε παγωμένα ηφαίστεια - geyser που εκτόξευαν πάγο και αέριο σε ύψος έως 8 χιλιόμετρα, κάτι που μπορεί να υποδηλώνει έναν υπόγειο ωκεανό. Η προτεινόμενη αποστολή Trident είχε σκοπό να εξερευνήσει αυτές τις περίεργες ιδιομορφίες. Είχε προταθεί μια τριπλή προσέγγιση για τη μέτρηση του μαγνητικού πεδίου του Τρίτωνα και τον προσδιορισμό της ύπαρξης και της δομής του υπόγειου ωκεανού. Υπέρυθρες κάμερες υψηλής ανάλυσης θα επέτρεπαν στο διαστημικό σκάφος να απεικονίσει ολόκληρη την επιφάνεια, χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου που αντανακλάται από τον Ποσειδώνα, δείχνοντας στους επιστήμονες τι έχει αλλάξει από την τελευταία επίσκεψη το 1989. Τέλος, το διαστημικό σκάφος θα προσπαθούσε να ανακαλύψει πώς η επιφάνεια του Τρίτωνα παραμένει τόσο δυναμική και μεταβαλλόμενη.
Τελικά, η Trident και η IVO έχασαν σε όφελος των αποστολών στην Αφροδίτη. Θα ήταν συναρπαστικό να εξερευνηθούν για άλλη μια φορά οι εξωτερικές παρειές του ηλιακού συστήματος ή τα κολοσσιαία ηφαίστεια της Ιούς. Αλλά η Αφροδίτη είναι ένας συναρπαστικός πλανήτης, με πολλά μυστήρια και σίγουρα το ταξίδι θα είναι συναρπαστικό!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Επεξεργασμένη εικόνα του Voyager 2, καθώς διέρχεται από τον Τρίτωνα. Στο βάθος ο πλανήτης Ποσειδώνας. Credit: Kevin Gill. (CC BY 2.0).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Έρευνα 30 ετών, προσπαθεί να βρει πόσο "σπάνιο" είναι το Ηλιακό μας σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου