Μεγάλοι αστεροειδείς προσέκρουαν στην αρχαία Γη, ίσως και 10 φορές συχνότερα από ότι πιστευόταν!

Αστεροειδείς σε μέγεθος πόλης ή και ακόμα μεγαλύτεροι, όπως αυτός που εξάλειψε τους δεινόσαυρους, χτυπούσαν την πρώιμη Γη με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι πίστευαν οι επιστήμονες, σύμφωνα με νέα μελέτη. Περίπου κάθε 15 εκατομμύρια χρόνια, ένα τέτοιο κομμάτι βράχου χτυπούσε τον εξελισσόμενο πλανήτη μας.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο γεωχημείας Goldschmidt την δεύτερη εβδομάδα του Ιουλίου 2021. Αυτή η βίαιη περίοδος η οποία είχε διάρκεια ένα δισεκατομμύριο χρόνια, διατηρούσε τον πλανήτη σε αναταραχή, με τη χημεία κοντά στην επιφάνειά του να υφίσταται δραματικές αλλαγές που μπορεί να εντοπιστεί στους βράχους ακόμη και σήμερα, ανέφεραν οι ερευνητές.

Στη μελέτη, ο Simone Marchi επιστήμονας στο Ινστιτούτο Έρευνας στο Boulder του Κολοράντο και οι συνεργάτες του επικεντρώθηκαν στην παρουσία των λεγόμενων σφαιριδίων. Πρόκειται για μικρές φυσαλίδες εξατμισμένου βράχου που εκτοξεύονταν στο διάστημα κατά την πρόσκρουση του αστεροειδή και που στη συνέχεια σταθεροποιούνταν και έπεφταν πίσω στη Γη, σχηματίζοντας ένα λεπτό στρώμα που οι γεωλόγοι ανιχνεύουν έως και σήμερα ανάμεσα στα στρώματα των πετρωμάτων. Η ομάδα ανέπτυξε μια νέα μέθοδο για τη μοντελοποίηση της επίδρασης των αστεροειδών όσον αφορά την ικανότητά τους να δημιουργούν τα σφαιρίδια αυτά και πως επηρεάζουν την παγκόσμια κατανομή τους. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αστεροειδής, τόσο πιο παχύ είναι το στρώμα των σφαιριδίων στα πετρώματα.

Οταν οι ερευνητές εξέτασαν την πραγματική ποσότητα των σφαιριδίων στα διαφορετικά στρώματα και το συνέκριναν με τις τρέχουσες εκτιμήσεις των προσκρούσεων αστεροειδών, διαπίστωσαν ότι οι δύο τιμές δεν ταιριάζουν. «Βρήκαμε ότι τα τρέχοντα μοντέλα του πρώιμου βομβαρδισμού της Γης υποτιμούν σοβαρά τον αριθμό των προσκρούσεων, όπως υπολογίζεται από τα στρώματα σφαιριδίων», δήλωσε ο Marchi. «Η πραγματική συχνότητα των προσκρούσεων θα μπορούσε να ήταν έως και 10 φορές υψηλότερη από ότι πιστεύαμε προηγουμένως στην περίοδο μεταξύ 3,5 και 2,5 δισεκατομμυρίων ετών πριν».

Αυτές οι αρχαίες πτώσεις μεγάλων αστεροειδών μπορεί να έχουν επηρεάσει τα επίπεδα οξυγόνου και την ικανότητα του νέου πλανήτη να υποστηρίξει τη ζωή. «Διαπιστώνουμε ότι τα επίπεδα οξυγόνου είχαν κυμανθεί δραστικά κατά την περίοδο των έντονων προσκρούσεων», δήλωσε ο Marchi. «Δεδομένης της σημασίας του οξυγόνου για την ανάπτυξη της Γης και μάλιστα για την ανάπτυξη της ζωής, η πιθανή σύνδεσή του με συγκρούσεις είναι ενδιαφέρουσα και αξίζει περαιτέρω έρευνα. Αυτό είναι το επόμενο στάδιο της δουλειάς μας».

Σύμφωνα με τη Rosalie Tostevin, του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη αλλά ειδικεύεται στην αρχαία γεωλογία, ορισμένοι χημικοί δείκτες δείχνουν την ύπαρξη ιχνών οξυγόνου στην πρώιμη ατμόσφαιρα, πριν από την μόνιμη αύξησή του που εμφανίστηκε πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. «Τείνουμε να εστιάζουμε στο εσωτερικό της Γης και στην εξέλιξη της ζωής όταν μελετάμε την παρουσία και την ισορροπία του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα, αλλά ο βομβαρδισμός με αστεροειδής από το διάστημα δίνει μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική οπτική».

Βραχώδη σώματα χωρίς ατμόσφαιρα, όπως το φεγγάρι, φέρουν μια λεπτομερή καταγραφή των αστεροειδών από το απώτερο παρελθόν τους. Σε έναν πλανήτη όπως η Γη, με ποικίλα καιρικά μοτίβα και γεωλογική δραστηριότητα, τα ίχνη πολλών από τις προηγούμενες συγκρούσεις έχουν διαγραφεί εδώ και πολύ καιρό. Μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1970 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον κρατήρα κρούσης Chicxulub στο Μεξικό. Χρειάστηκαν μερικά ακόμη χρόνια για να αναγνωρίσουν ότι ο αστεροειδής που δημιούργησε τον κρατήρα αυτόν, ήταν και η αιτία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων.

«Αυτές οι μεγάλες συγκρούσεις σίγουρα θα είχαν προκαλέσει σοβαρή αναστάτωση στον πλανήτη», δήλωσε η Tostevin. «Δυστυχώς, λίγα πετρώματα από αυτό το μακρινό παρελθόν επιβιώνουν, οπότε οι άμεσες ενδείξεις για τις επιπτώσεις και τις οικολογικές τους συνέπειες, είναι δυσδιάκριτες. Το μοντέλο που παρουσίασε ο Δρ Marchi μας βοηθά να έχουμε μια καλύτερη αίσθηση για τον αριθμό και το μέγεθος των συγκρούσεων η πρώιμη Γη».

ΠΗΓΗ: https://www.space.com/ancient-earth-hit-by-city-size-asteroids-often

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο πιο γνωστός και καλά διατηρημένος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη, στην Αριζόνα των Η.Π.Α. Η πρόσκρουση εκτιμάται ότι συνέβη «μόλις» πριν από 61.000 χρόνια. Ο μετεωρίτης (δηλαδή ένας αστεροειδής που χτυπά τελικά την επιφάνεια της Γης) ήταν μάλλον μικρός, πιθανά διαμέτρου της τάξεως των 100 – 200 μέτρων. Credit: James St. John. (CC BY 2.0).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι διαφορετικές πλευρές της Σελήνης, είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με έναν νάνο πλανήτη;