Πόσο μακριά θα φτάσουν τα παλαιότερα διαστημόπλοια;

Δύο ερευνητές, η μία από το Max Planck Institute for Astronomy και ο άλλος από το Jet Propulsion Laboratory της CIT, βρήκαν έναν τρόπο να εκτιμήσουν πόσος χρόνος θα χρειασθεί ώστε τα ήδη εκτοξευμένα διαστημικά οχήματα να φτάσουν σε άλλα συστήματα αστέρων. Η Coryn Bailer-Jones και ο Davide Farnocchia συνέγραψαν ένα σχετικό άρθρο που περιγράφει τα ευρήματά τους και το έχουν ανεβάσει στο σέρβερ προδημοσιεύσεων του arXiv.

Η δημοσίευση των παραμέτρων 30.000 νάνων – άστρων, αναμένεται να βοηθήσει στην ανακάλυψη και άλλων εξωπλανητών.

Με βάση το πρώτο δελτίο δεδομένων (DR1) από το Large Sky Area Multi-Object Fiber Spectroscopic Telescope (LAMOST), οι αστρονόμοι κατέληξαν στις βασικές παραμέτρους περίπου 30.000 νάνων άστρων τύπου Μ. Το άρθρο που παρουσιάζει τα ευρήματα αναρτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου στον σέρβερ των προδημοσιεύσεων του arXiv.

Οι νάνοι αστέρες τύπου Μ είναι τα πιο συνηθισμένα αστέρια στον γαλαξία μας και εξαιρετικοί στόχοι για τους «κυνηγούς» εξωπλανητών.

Ο βόρειος μαγνητικός πόλος της Γης, μετακινείται όλο και ταχύτερα!

Η ομάδα ερευνητών που συντηρεί το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο (WMM), το ενημέρωσε και το δημοσίευσε ένα χρόνο νωρίτερα από το προγραμματισμένο, λόγω της ταχύτητας με την οποία κινείται ο βόρειος μαγνητικός πόλος. Το πρόσφατα ενημερωμένο μοντέλο δείχνει το μαγνητικό βόρειο πόλο να απομακρύνεται από την θέση του, με κατεύθυνση από τον Καναδά προς τη Σιβηρία.

Το Spitzer μελετά μια αστρική «παιδική χαρά» με μακρά ιστορία!

Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA δείχνει ένα νέφος στον αστερισμό του Περσέα, μια τεράστια συσσώρευση αερίων και σκόνης που εκτείνεται σε μήκος 500 ετών φωτός. Η αφθονία νέων αστεριών, έχει τραβήξει την προσοχή των αστρονόμων στο νέφος αυτό εδώ και δεκαετίες.

Οι μετεωρίτες παρέχουν πληροφορίες για την αρχή του πλανητικού συστήματος.

Η ισοτοπική σύνθεση των μετεωριτών και των γαιωδών πλανητών παρέχει σημαντικές ενδείξεις για την αρχαιότερη ιστορία του ηλιακού συστήματος και τις διαδικασίες σχηματισμού των πλανητών.

Οι επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Livermore (LLNL) των ΗΠΑ και ένας συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Μονάχου, επανεξέτασαν την πρόσφατη εργασία τους που δείχνει πώς οι μετεωρίτες παρουσιάζουν μια θεμελιώδη ισοτοπική διαφορά μεταξύ των μη ανθρακούχων (NC) και ανθρακούχων (CC-πετρωμάτων ή ιζημάτων που περιέχουν άνθρακα ή ενώσεις του), η οποία πιθανότατα αντιπροσωπεύει υλικό από το εσωτερικό και το εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Astronomy.

Επιστήμονες υπολόγισαν τη μάζα του Γαλαξία!

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας εξελιγμένα μοντέλα υπολόγισε τη μάζα του Γαλαξία. Για τις προσπάθειες και τα αποτελέσματά τους προδημοσίευσαν πρόσφατα στον διακομιστή του arXiv ένα σχετικό άρθρο.

Προηγούμενες έρευνες έχουν οδηγήσει σε εκτιμήσεις του μεγέθους του Γαλαξία-τώρα θεωρείται ότι έχει διάμετρο περίπου 256.000 έτη φωτός. Τώρα, στη αυτή τη νέα προσπάθεια, οι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει υπολογισμούς που έχουν οδηγήσει σε μια εκτίμηση της μάζας του γαλαξία μας - περίπου 890 δισεκατομμύρια φορές εκείνη του ήλιου!

Γιατί κάποιοι γαλαξίες αποκτούν σπειροειδή μορφή;

Μια ερώτηση που εδώ και καιρό απασχολεί τους επιστήμονες είναι πως ο Γαλαξίας μας απέκτησε το κομψό σπειροειδές σχήμα του. Σίγουρα τον κύριο λόγο έπαιξε η βαρύτητα, αλλά τότε, γιατί δεν είναι όλοι οι γαλαξίες σπειροειδής; Όπως φαίνεται και άλλες αόρατες δυνάμεις που μόλις τώρα ανιχνεύονται, έχουν κάποιο ρόλο.

Το Πανεπιστήμιο Space Research Association ανακοίνωσε σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2019 ότι οι νέες παρατηρήσεις ενός άλλου γαλαξία φωτίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι σπειροειδείς γαλαξίες, όπως και οι δικοί μας, πήραν το μοναδικό σχήμα τους.

Περιβάλλον συναρμολόγησης επίπλων, για την εκπαίδευση των ρομπότ σε σύνθετα καθήκοντα χειρισμού.

Για να ολοκληρώσουν πολύπλοκα καθημερινά καθήκοντα όπως την χρήση εξοπλισμού, το μαγείρεμα ή την κατασκευή επίπλων, τα ρομπότ θα πρέπει να είναι σε θέση να σχεδιάζουν τις ενέργειές τους και να χειρίζονται αντικείμενα του περιβάλλοντός τους. Μέχρι στιγμής, όμως, η διδασκαλία ρομπότ για την ολοκλήρωση πολύπλοκων εργασιών, όπως εκείνων που απαιτούν προγραμματισμό για μια σημαντική χρονική περίοδο, αποδείχθηκε μάλλον προκλητική, εξαιτίας και της έλλειψης αξιόπιστων προσομοιωμένων περιβαλλόντων για τη δοκιμή τους.

Γαλαξιακός χορός! Μια μεγαλειώδης εικόνα!

«Τα πάντα καθορίζονται από δυνάμεις πάνω στις οποίες δεν έχουμε κανέναν έλεγχο ... Ανθρώπινα όντα, λαχανικά ή κοσμική σκόνη, όλοι χορεύουμε με μια μυστηριώδη μελωδία, που προέρχεται από μακριά», έγραψε ο Albert Einstein.

Οι γαλαξίες αποτελούν μια επιβεβαίωση του παραπάνω σε κοσμικά κλίμακα. Για εκατομμύρια χρόνια, συμμετέχουν σε περίτεχνους χορούς που δημιουργούν μερικά από τα πιο μεγαλειώδη σχέδια της φύσης. Λίγοι είναι τόσο μαγευτικοί όσο το γαλαξιακό δίδυμο γνωστό ως NGC 5394/5, πιο γνωστοί ως Γαλαξίες του Ηρωνα. Η εικόνα που ελήφθη από το Παρατηρητήριο Gemini του NSF's National Optical-Infrared Astronomy Research Laboratory, καταγράφει ένα στιγμιότυπο αυτού του συναρπαστικού χορού.

Το νερό είναι κοινό, αλλά σπάνιο στους εξωπλανήτες!

Η έρευνα για τις ατμοσφαιρική σύνθεση των εξωπλανητών μέχρι σήμερα, έχει προσφέρει γνώσεις για τον σχηματισμού τους και την αναζήτηση νερού στο ηλιακό σύστημα και πέρα από αυτό.

Μια ομάδα ερευνητών, υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου του Cambridge, χρησιμοποίησε ατμοσφαιρικά δεδομένα 19 εξωπλανητών για να προσδιορίσει τις χημικές και θερμικές ιδιότητές τους.

Πως ο Εγκέλαδος απέκτησε τις περίεργες σχισμές του;

Το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου, ο Εγκέλαδος έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες λόγω του υπόγειου ωκεανού του, καθιστώντας τον πρωταρχικό στόχο στην αναζήτηση ζωής πέρα από την Γη. Νέα έρευνα που διεξήχθη από τον Doug Hemingway του Πανεπιστημίου Carnegie αποκαλύπτει τη φυσική που διέπει τις σχισμές μέσω των οποίων το ωκεάνιο υλικό εκρήγνυται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του φεγγαριού, δίνοντας στον νότιο πόλο του μια ασυνήθιστη εμφάνιση "τίγρη".

Αστροναύτες σε «χειμερία νάρκη» θα εξερευνήσουν το σύμπαν;

Διαστημικοί ταξιδιώτες που κοιμούνται σε θαλάμους ταξιδεύοντας προς τον Δία ή έναν ακόμα μακρινότερο προορισμό, είναι μια εικόνα οικεία στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αν και είχε προταθεί ως πραγματικό σενάριο τον 20^ο αιώνα.  Αυτές οι εικόνες είναι τελικά προφητικές;

Γιγαντιαίος πλανήτης εξαερώνεται, γύρω από λευκό νάνο!

Ερευνητές που χρησιμοποιούν το Very Large Telescope της ESO έχουν για πρώτη φορά βρει στοιχεία για έναν γιγαντιαίο πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο λευκό νάνο. Ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον ζεστό λευκό νάνο, ότι δηλαδή απέμεινε από ένα αστέρι σαν τον ήλιο, σε κοντινή απόσταση, με συνέπεια την «εξάτμιση» της ατμόσφαιρας του πλανήτη, τα αέρια της οποία σχηματίζουν ένα δίσκο αερίου γύρω από το αστέρι. Αυτό το μοναδικό σύστημα υποδεικνύει τι μπορεί να γίνει και στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα στο μακρινό μέλλον.

Αναζητώντας αποτυπώματα σουπερνόβα στο διάστημα και στην ιστορία!

Τα αστέρια δεν λάμπουν για πάντα. Τελικά, ακόμα και τα πιο φωτεινά από αυτά, μένουν από καύσιμα και καταρρέουν σε μια τεράστια έκρηξη, που ονομάζεται σουπερνόβα (η λάμψη της έκρηξης, εμφανίζεται σαν ένα λαμπρό άστρο που στα ελληνικά ονομάζεται υπερκαινοφανείς αστέρας).

Γνωρίζουμε ότι υπερκαινοφανείς έχουν εμφανισθεί στο παρελθόν επειδή είναι γεμάτο από τις ιστορίες που οι άνθρωποι λένε γι 'αυτούς. Θα λέγατε και εσείς ιστορίες αν ένα αστέρι που δεν είχατε ποτέ δει ή παρατηρήσει, ξαφνικά έγινε τόσο φωτεινό ώστε να το βλέπετε κατά τη διάρκεια της ημέρας και στη συνέχεια να εξαφανιζόταν για πάντα.

Το αύριο των ηλεκτρονικών συσκευών. Τρανζίστορ νανοσωλήνων άνθρακα υψηλής απόδοσης!

Καθώς μπαίνουμε στον κόσμο της ασύρματης επικοινωνίας 5G, οι επικοινωνίες στην ζώνη υψηλών συχνοτήτων δηλ. από 30 έως 300 GHz θα γίνουν ολοένα και πιο σημαντικές, ιδιαίτερα για ασύρματες εφαρμογές μεταφοράς δεδομένων με υψηλή ταχύτητα (κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, πέρα των άλλων και για τις εφαρμογές κινητής τηλεφωνίας και κοινωνικής δικτύωσης). Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτά τα μικρά μήκη κύματος, η ισχύς του σήματος εντός του κυκλώματος υποβαθμίζεται γρήγορα, απαιτώντας έτσι το κύκλωμα να έχει τις μικρότερες δυνατές διαστάσεις, άρα τελικά περιορισμένη χωρητικότητα μνήμης.