Είναι γνωστό ότι ο Ήλιος και ο Δίας είναι τα μεγαλύτερα σώματα στο ηλιακό σύστημα, κάτι που φυσικά δεν είναι ψέμα. Ο Ήλιος αποτελεί περίπου το 99,8% της συνολικής μάζας του συστήματός μας και από την άλλη, αν ο Δίας ήταν κοίλος, θα χωρούσε περισσότερες από 1500 φορές την Γη μέσα του. Μερικοί αστρονόμοι αστειευόμενοι λένε ότι το ηλιακό σύστημα αποτελείται από τον Ήλιο, τον Δία και μερικά συντρίμμια (που είναι οι άλλοι πλανήτες).
Όμως αυτή η κολοσσιαία σφαίρα που μας δίνει φως και θερμότητα παράγει κάτι που είναι ακόμα μεγαλύτερο από το σώμα του ίδιου του αστεριού μας. Την Ηλιόσφαιρα. Είναι μια τεράστια μαγνητική φυσαλίδα που σχηματίζει ένα είδος ατμόσφαιρας μέσα στην οποία βρίσκεται το σύνολο του ηλιακού συστήματος. Και είναι τόσο μεγάλη που εκτείνεται πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, φτάνοντας μέχρι και τις 100 Αστρονομικές Μονάδες (AU) (λαμβάνοντας υπόψη ότι μία Αστρονομική Μονάδα είναι η απόσταση Γης-Ήλιου, περίπου 150.000.000 χιλιόμετρα).
Το όριο αυτής της φυσαλίδας ονομάζεται Ηλιόπαυση, όπου τελειώνει η Ηλιόσφαιρα και ξεκινά ουσιαστικά το διαστρικό διάστημα έξω πλέον από την επίδραση του Ήλιου. Αυτή η γιγαντιαία δομή αρχίζει από τον πυρήνα του Ήλιου καθώς εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου συντήκονται σε ήλιο κάθε δευτερόλεπτο. Η προκύπτουσα θερμότητα και κάθε μορφή ενέργειας ανεβαίνει στη συνέχεια προς την επιφάνεια του άστρου, μεταφέροντας μαζί της τόνους ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που αποτελούν το υλικό της Ηλιόσφαιρας.
Ακριβώς όπως το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι εξαιρετικά σημαντικό για εμάς, η Ηλιόσφαιρα είναι μια ασπίδα γιγαντιαίων διαστάσεων κατά της επιβλαβούς κοσμικής ακτινοβολίας που προέρχεται από μακρινούς γαλαξίες, σχεδόν πάντα ως αποτέλεσμα εκρήξεων αστέρων, προστατεύοντας έτσι τα σώματα μέσα στο ηλιακό σύστημα.
Η καλλιτεχνική απόδοση που παρουσιάζεται εδώ, δείχνει απλοποιητικά την δομή που περιβάλει το ηλιακό σύστημα. Ο ηλιακός άνεμος ταξιδεύει με υπερηχητικές ταχύτητες μέχρι που δημιουργεί ένα σφαιρικό κρουστικό κύμα που ονομάζεται σοκ τερματισμού, εκεί όπου πλέον η πίεση της ακτινοβολίας μειώνεται και επιβραδύνεται από το διαστρικό αέριο. Αυτό το μέρος του ηλιακού μας συστήματος φαίνεται με σκούρο μπλε και περιλαμβάνει όλους τους πλανήτες, φτάνοντας σε ακτίνα γύρω στα 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Μέσα στην περιοχή πέρα από το σοκ τερματισμού, που φαίνεται με γκρι χρώμα, ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται δραματικά και θερμαίνεται. Οι δύο αυτές περιοχές αποτελούν την Ηλιόσφαιρα.
Έξω από αυτές τις δύο περιοχές κυριαρχεί ο διαστρικός άνεμος, ο οποίος προέρχεται από τα άστρα του Γαλαξία. Καθώς ο διαστρικός άνεμος πλησιάζει την Ηλιόπαυση, σχηματίζεται ένα τόξο, που πιέζει την Ηλιόσφαιρα και την κάνει να αποκτά ένα επιμήκη ωοειδές σχήμα.
Το Voyager 1 πέρασε το σοκ τερματισμού τον Δεκέμβριο του 2004 και το Voyager 2 τον Αύγουστο του 2007. Βρίσκονται πλέον κοντά στην Ηλιόπαυση και σε λίγα χρόνια θα εγκαταλείψουν και τυπικά το ηλιακό μας σύστημα.
ΠΗΓΗ: the spaceacademy.org
ΕΙΚΟΝΑ: Credit: NASA/JPL-Caltech (CC BY 2.0).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οχι, ο Ήλιος δεν είναι τυλιγμένος στις φλόγες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου